۱ - والدین چگونه می توانند به تمرکز بیشتری دست یابند؟

‫‪Antoine‬‬ ‫‪de‬‬ ‫‪Saint-Exupery‬‬: دامنه آگاهی وسیع نیست. در هر لحظه یک مشکل قابل درک است.

وقتی که نوبت به والدین می رسد، احتمالا آن ها در پیدا کردن تمرکز سخت ترین چالش را دارند. خواه تمام روز در حال کار کردن باشید و آخر شب نزد فرزندانتان باشید، خواه اینکه در خانه بمانید و کارهای منزل را به عهده بگیرید و به فرزندانتان که بسیار به شما وابسته هستند رسیدگی کنید. تقریبا هیچ وقت لحظه ای آرام نخواهید بود. تقریبا هیچ زمانی برای استراحت شما وجود ندارد و زمانی را برای تمرکز و رسیدن به آرامش درونی ندارید.

از آنجایی که من پدر شش فرزند هستم، پس گواه خوبی بر این موضوع هستم. بچه ها میانگین سر و صدا را در زندگی بالاتر می برند، جهان را از اینی که هست بسیار آشفته تر می کنند! و بر خلاف تصور، بر اساس تجربه من، بزرگتر شدن بچه ها، منجر به ساده تر شدن مسائل نمی شود. آنها همچنان به شما نیاز دارند. شما می بایست در میلیون ها مشکل به آن ها کمک کنید. به میلیون ها مکان ببریدشان، نیاز های اولیه و نیاز های بعدی شان را تامین کنید و...و ..

البته باید بگویم این چیز خوبی است، چون آشفتگی و مشغله از لذت های پدر و یا مادر بودن (شدن) است. 

اما اگر بخواهیم تمرکز داشته باشیم و همچنان پدر و یا مادر فوق العاده ای نیز باشیم، چطور میشه با این چالش کنار اومد؟ در ادامه می خواهم در قالب چند راهکار شما را راهنمایی کنم.

چالش ها:

بزرگترین چالش برای والدین، مسئولیت های زیاد آن هاست. شاغل بودن خارج از خانه، وظایف منزل با کارهای بی پایانش، کارهای شخصی مان (رسیدگی به سلامتی، ورزش، سرگرمی و..)، تعهدات مدنی احتمالی (کار داوطلبانه در موسسات مردم نهاد، عضویت در هیئات مدیره و..) و بچه هایی که باید بزرگشان کرد!

چگونه می توان این تعهدات را با تعادل رساند؟

چگونه می شود در یک کار دلخواه تمرکز کرد در حالی که دائم توسط دیگران از تمرکز خارج می شویم؟ به عنوان مثال بچه های من در خانه و یا در حین کار از من توجه طلب می کنند. وقتی با آن ها زمانم را می گذرانم، این وسوسه شکل می گیرد که ایمیل هایم را چک کنم و یا پیام های توئیتر ام را چک کنم. وقتی که می خواهم در تنهایی با خود خلوت کنم، مراجعات و تماس های تمام نشدنی فرزندانم و کارهایی که باید انجام بدهم، تمرکز من را بر یک دانه کاری که تصمیم گرفته ام در این لحظه انجام بدهم را تبدیل به چالش می کند.

چالش تکنولوژی:

تکنولوژی نیز نوع دیگری از چالش را به زندگی ما وارد می کند. والدین امروزی، بیشتر از هر زمان دیگری آنلاین هستند. دلیلش هم این است که در همه جا، وسایلی داریم که ما را آنلاین نگه می دارند. گوشی های هوشمند، لپ تاپ ها و کامپیوتر های شخصی، تلوزیون های هوشمند! و..

همچنان که در پیام رسان ها فرزند نوجوان ما به ما پیام می دهد، بر روی ایمیل ها و تعهدات مدنی مان کار می کنیم و به پست های وبلاگ مورد علاقه مان نیز می پردازیم.

بچه ها رسیدن والدین به تمرکز را چالش بر انگیز تر می کنند. افرادی که هنوز صاحب فرزند نشده اند، احتمالا نمی توانند این موضوع را درک کنند، پس اگر به رئیس یا کارفرمایتان بگویید باید فرزندم را به دندان پزشکی ببرم، یا اینکه دیشب تمام وقت در حال گریه کردن بود و من را بیدار نگه داشته است، شما را از گرفتاری کار و مسئولیتتان آزاد نمی کند. گذشته از همه این موارد، ما خودمان انتخاب کرده ایم که پدر یا مادر باشیم؟ آیا این طور نیست؟؟

یادداشت مترجم: focusfree.ir: نویسنده سعی بر این دارد تا یادآور شود مسئولیت پذیر باشیم و انتخاب های خودمان را بپذیریم.

همچنین، مساله پذیرفتن مسئولیت فرزند داشتن، بسیار خاص و متفاوت است. به نظر می رسد فرزندان ما، در هیچ زمانی لحظه ای را بدون مشکل یا نیاز به شما یا توجه شما سپری نمی کنند. 

اگر هم لحظاتی به ما نیاز نداشته باشند، اغلب به این فکر می کنیم چه کارهایی را می بایست برایشان انجام میدادیم که ندادیم. مواردی مثل گردش بردن، باغبانی یاد دادن، بیشتر کتاب خواندن برایشان، کار کردن روی کاردستی های مدرسه شان، یاد دادن نکات مهم زندگی به آن ها و ...

اینها ساده نیستند. ولی ابتدای کار، شما همه ی این ها را می دانستید.

یادداشت مترجم: focusfree.ir: هر کس میگه نمی دونستم، در پاسخ باید بهش بگم خودت هم زمانی بچه بودی :)

راهکار؟

در کنار رسیدگی به فرزندانتان، و به عهده گرفتن نقش پدر یا مادر، با تنظیم کردن و اجرای مواردی که در این کتاب گفته شد، حواس پرتی هایی که به واسطه داشتن نقش های دیگر در زندگی به شما وارد می شود را از بین ببرید.

مثال:

 - صبح های زود را دریابید: صبح زود بیدار شوید، قبل از اینکه بچه هایتان بیدار بشوند و با خود خلوت کنید. به پیاده روی بروید، مدیتیشن کنید، یوگا انجام بدید و یا یک رمان بخوانید. از این زمان برای خلق کردن ( نوشتن، نقاشی، طراحی و هر کاری که دوستش دارید) استفاده کنید.

- آغاز روز: وقتی بچه هایتان بیدار شدند، آن ها را برای مدرسه رفتن آماده کنید. ناهار  ها را بسته بندی کنید و ... این بازه از روز شما نقش پدر یا مادر را دارید و هیچ کاری که به وظایف مدنی یا زندگی شغلی تان مربوط است را انجام ندهید. اگر زمانی باقی ماند، با فرزندان خود صحبت کنید و آنها را بشنوید :)

- قبل از ظهر: به کارهایتان اختصاص دهید. اگر در خانه به شکل دورکاری کار می کنید، هیچ یک از کارهای مربوط به امور خانه را انجام ندهید.

- بعد از ظهر: کارهای مربوط به خانه یا کارهای بیشتری که مربوط به شغلتان هستند را انجام دهید.

- عصر: با فزرندانتان وقت بگذرانید و از مسائل کاری دور بمانید.

- غروب: بگذارید بچه ها تکالیفشان را انجام بدهند و در این بازه کمی برای خود وقت بگذارید.

- شب: برای فزرندانتان کتاب بخوانید و در آرامش، او را به تخت خواب ببرید.

توجه داشته باشید که موارد بالا، صرفا یک مثال از نحوه گذران روز هستند و این روند متناسب با ساختار زندگی هر شخصی متفاوت است.

شاید بیشترین کارآیی شما در شب باشد. در این صورت باید تا رسیدن همسرتان برای مراقبت از فرزندانتان صبر کنید، تا بتوانید کارهایتان را انجام دهید. ممکن است نیاز باشد تمام صبح، برای فرزندانتان وقت بگذارید. 

همچنین لازم است که انعطاف پذیر باشید. کسی که برنامه روزانه بسیار ثابتی دارد، یک اختلال کوچک در امور روزانه، یک ملاقات بعد از وقت اداری، یک تماس از مدرسه که مریض شدن دخترتان را به شما اطلاع می دهند، موجب اضطراب شما می شود.

به عنوان پدر یا مادر باید یاد بگیریم تا تطبیق پذیر باشیم و با تغییرات و نا هماهنگی ها کنار بیاییم. نیاز داریم تا بتوانیم به آرامی در برنامه ها و کارهایمان تغییر ایجاد کنیم. ما نیاز داریم تا بین نقش های مختلف مان ( پدر یا مادر بودن، کار، مسائل شخص خودمان، نقش مدنی و..) به نرمی تغییر وضعیت بدهیم و تا جایی که ممکن است در هر بخشی از روز که در نقش خاصی هستیم، فقط همان نقش را انجام دهیم.

بچه های خیلی کوچک:

باید یادآور شوم که همه این موارد در صورتی که بچه های خیلی کوچک و یا نوزاد داشته باشید برای شما سخت تر است. به طور کلی، هر چقدر بچه های کوچک تری داشته باشید، بیشتر به شما نیاز دارد. البته این یک قانون نیست، ولی بنا بر تجربه شخصی من مبنی بر داشتن شش فرزند :) ، هرچه فرزندتان بزرگتر می شود، تمرکز کردن بر روی چیزهای دیگر برایتان ساده تر می شود.

چطور می توان با داشتن فرزند یا فرزندان کوچک، و نیاز همیشگی اش به شما، نقش ها را در طول روز جدا کرد تمرکز پیدا کرد؟

باید بگویم این کار ساده ای نیست. بهترین راه حل برای شما این است که هم پدر و هم مادر با یکدیگر در این امر همکاری و مشارکت داشته باشند و به یکدیگر فرصت یک یا دو بار استراحت در روز را بدهند.

پس به جای اینکه پدر و مادر به شکل هم زمان از فرزند مراقبت کنند، این کار را نوبتی انجام دهند. در هر نوبت یکی از آن ها می تواند زمان اندکی را به کار، مطالعه، ورزش، پیاده روی، خلق کردن و.. اختصاص دهد و سپس جایش را با دیگری عوض کند.

البته اگر فرزند خیلی کوچکی دارید که نمی توانید خواب به اندازه ای داشته باشید، احتمال زیاد نیاز به استراحت دارید. وقتی که فرزندتان در حال استراحت است، شما نیز از این زمان برای استراحت استفاده کنید و کمی از کارهایتان را نیز می توانید انجام بدهید. 

از لحظات آرام صبح زود، پیش از بیدار شدن فرزندتان  و شب ها وقتی که او خواب است نیز استفاده کنید.

کمک گرفتن:

یک راه حل دیگر، کمک گرفتن از یک پرستار بچه حرفه ای، والدین بازنشسته تان، خواهر زاده یا برادر زاده مسئولیت پذیر و قابل اعتمادتان که پس از بازگشت از مدرسه، چند ساعتی وقت دارد و..

ممکن است بعضی از این راه حل ها برای شما هزینه بر باشد. شاید ارزشش را داشته باشد هزینه کنید. شاید بتوانید پدر یا مادری دیگری را نیز پیدا کنید که مانند شما نیاز به کمک داشته باشند و می توانید پرستاری از بچه ها را با هم مشترکا انجام دهید.

والدین و تکنولوژی!

پدر و مادری که عادت به آنلاین بودن دارند، بهتر است یاد بگیرند زمان های آنلاین بودن را محدود تر کنند.

تصور داشته باشید که برای گردش و پیاده روی با فرزندتان به پارک می روید. یک روز قشنگ و لحظاتی آرام بین شما و او در حال سپری شدن است. ناگهان تلفن شما زنگ می خورد و شما متوجه می شوید که یک ایمیل جدید از سوی رئیس یا مشتری شما می رسد. خب.. به نظر ضروری می رسد تا آن را چک کنید... تنها چند ثانیه زمان شما را می گیرد... مشکلی نیست.. درست است؟؟؟

خب این یک مشکل است. این حواس پرتی کوچک وارد شده به شما و فرزندتان، باعث می شود لحظه ای را که می خواستید همراه فرزندتان باشید از او دور شوید و شما را به دنیای کار ( نقش دیگرتان ) هدایت می کند. چک کردن موبایل، آن لحظه را نابود می کند. این کار به فرزندتان یادآور می شود که ایمیل مهمتر از او است. پیامی که به فرزندتان می رسانید این است: شما نمی توانید تلاش کنید که به طور کامل این لحظات را در کنارش باشید. چون ایمیل های کاری، مهم هستند. این پیام خوبی برای انتقال دادن به فرزندتان نیست :(

یادداشت مترجم: focusfree.ir: خواهش می کنم از فرزندتون غافل نشین. درسته که همیشه به شکل فیزیکی در کنارش هستین، ولی فرزند شما، دوست داره تمام وجود پدرش و نگاه مادرش رو حس کنه. دائم در مهمانی بودن یا در حال ترید بودن! (دائم بشنوه فلان چیز گرون شد یا ارزون شد بخرش یا نخرش!) و یا با تلفن صحبت کردن، تنها عایدی اش برای فرزندتون دلتنگی و کمبود اعتماد به نفس و برای شما، بی تفاوتی اون نسبت به شما در آینده است. چون شما توی این زمان نسبت به اون بی تفاوت بودین.

قصد من این نیست که شما را نصیحت کنم. من نیز در مواردی مشابه مقصر و گناه کار بوده ام. ولی اینها چیزهایی هستند که باید نسبت به اون ها آگاه باشیم و در صورتی که توانش را داریم تدبیری بیاندیشیم. تلفنتان را خاموش کنید. نوتیفیکیشن ها را قطع کنید و برای فرزندتانبا تمام وجود باشید.

وقتی که در خانه هستید، می توانید تمام وقت با کامپیوترتان مشغول به کار باشید. ولی در مقاطع زمانی در نظر گرفته شده، کامپیوتر تان را خاموش کنید و به شکل تمام و کمال به فرزندتان توجه کنید.

زمانی را که به کار یا خلق کردن (تفکر خلاقانه، خلاقیت و..) اختصاص داده اید، راهی را پیدا کنید که بتوانید این امر را بدون ایجاد اختلال از سوی فرزندتان به تمام و کمال انجام دهید ولی در باقی زمان ها، کامپیوتر را خاموش کنید!

بخش قبل << قدم زدن و آنلاین نبودن و تمرکز داشتن

بخش بعد >> مشکلات وارده از سوی دیگران